Pocisk oświetlający FLG ze spadochronem składa się z głowicy, kadłuba pocisku, komory spalania oraz części dennej. Głowica pocisku posiada w przedniej części otwór gwintowany do wkręcania odpowiednio zmodernizowanego zapalnika T - 7, a w dolnej części - gwint ze­wnętrzny do połączęnia z kadłubem pocisku. Zapalnik T - 7 podwójnego działania jest zapalnikiem czasowym. Kadłub pocisku służy do po­mieszczenia ładunku rozdzielającego, masy oświetlającej, spadochronu pomocniczego z tuleją dystansowa oraz spadochronu. W górnej czę­ści kadłub posiada gwint do połączenia z głowicą, a w dolnej do połączenia z dnem. W komorze spalania znajduje się ładunek napędowy, ła­dunek zapalający, dysza, ruszt.

88 mm armata przeciwlotnicza Flak 18 została skonstruowana w połowic lat 30-tych juko środek walki z samolo­tami przeciwnika. Nietypowy kaliber lufy wywodzi się z artylerii okrętowej z czasów I wojny światowej.

Armata 88 mm w początkowym okresie II wojny światowej przeznaczona była tylko do zwalczania lotnictwa, jed­nakże już w czasie kampanii francuskiej 1940 roku okazała się skutecznym środkiem do zwalczania lepiej opancerzonych czołgów przeciwnika. Po 1941 r. okazała się ona najskuteczniejszą armatą mogąca zwalczać dobrze opancerzone czołgi radzieckie. W związku z sukcesami jakie towarzyszyły jej użyciu, zaczęto ją modernizować przystosowując ja do zwalczania broni pancernej. Przez cały okres wojny była armatą, która budziła strach wśród czołgistów na frontach wschodnim i za­chodnim.

10,5cm haubica polowa została skonstruowana środek walki z piechotą, lekko opancerzonymi J schronami bojowymi oraz z czołgami przeciwnika. Haubica polowa leFH 18 stanowiła podstawowe wyposażenie pułków artylerii. Stanowiła podstawowy rodzaj artylerii polowej w całym okresie II wojny światowej. Użytkowano wiele odmian tych haubic różniących się od siebie min. konstrukcją łoża, podwozia, hamulca wylotowego. W późniejszym \ okresie II wojny opracowano dla niej pocisk kumulacyjny Gr 39 rot HL/G, który służył do walki z lepiej \ opancerzonymi czołgami sowieckimi.

14,9 cm działa polowe zostały skonstruowane jako środek walki z piechotą i schronami bojowymi przeciwnika. Stanowiły wyposażenie pułków artylerii ciężkiej. Stanowiły podstawowy rodzaj armaty polowej w całym okresie II wojny światowej. Używano wiele odmian tych dział różniących się od siebie min. konstrukcją łoża, podwozia a także przeznaczeniem.