W 1937 roku dowództwo Armi Czerwonej zgłosiło zapotrzebowanie na nową haubicę kalibru 122 mm. Wymagano, aby dysponowała ona zasięgiem o 50% większym i trzykrotnie większą szybkostrzelnością niż haubice użytkowane do tej pory.

Haubica M-30 kalibru 122 mm wz. 1938 przeznaczona była do niszczenia artylerii i stanowisk ogniowych piechoty, sprzętu bojowego, w tym opancerzonego, siły żywej, a także do wykonywania przejść w polach minowych i liniach zasieków. Konstrukcja celownika umożliwiała również prowadzenie ognia do celów ruchomych, a stosowana amunicja była typu rozdzielonego (osobno pocisk i ładunek miotający).

Haubice M-30 kalibru 122 mm wz. 1938 znajdowały się podczas II wojny światowej na wyposażeniu Armii Czerwonej oraz oddziałów Wojska Polskiego działających po stronie radzieckiej. Po wojnie ten typ haubicy znalazł się na uzbrojeniu większości krajów kupujących broń w Związku Radzieckim. Niektóre armie świata używają te haubice do chwili obecnej. 

Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/