Samolot myśliwski Curtiss Hawk II

 

Mimo iż na początku XX wieku lotnictwo na kontynencie amerykańskim było bardzo popularne, Stany Zjednoczone nie należały do technicznych potentatów w tej dziedzinie. Sytuacja zmieniła się diametralnie na początku lat 20., wtedy to zaczęły tam powstawać coraz to nowocześniejsze konstrukcje. Wymuszone było to sytuacją na rynku - jedynie firmy budujące samoloty konkurencyjne jakościowo i cenowo mogły się utrzymać. Kolejnym powodem był Akt o Korpusie Powietrznym z 1926 roku. Na reorganizacji struktury obronnej najwięcej zyskało lotnictwo marynarki wojennej – rozpoczęto tam wprowadzanie nowych typów samolotów.

Firma lotnicza Curtiss Aeroplane & Motor Corporation założona przez Glena Curtissa, amerykańskiego pioniera lotnictwa i pilota, rozpoczęła w 1923 roku produkcję samolotów Hawk w wersjach morskiej i lądowej. Były to jednomiejscowe dwupłaty myśliwskie o konstrukcji mieszanej. W 1932 roku pojawił się wariant z silnikiem gwiazdowym, nazwany F-11C „Goshawk”, stosowany następnie przez Amerykańską Marynarkę Wojenną (US Navy) na lotniskowcach jako myśliwiec pokładowy i bombowiec nurkujący. Uproszczoną odmianę eksportową - „Hawk II” zakupiły i użytkowały siły powietrzne Boliwii, Chile, Chin, Kolumbii, Kuby, Peru, Tajlandii i Turcji.

Samolot Curtiss „Hawk II” swymi cechami zwrócił również uwagę generała Ernsta Udeta i innych niemieckich specjalistów wojskowych, zainteresowanych możliwościami bombardowania z lotu nurkowego. Udet, as lotniczy okresu I wojny światowej i znakomity pilot akrobacyjny, będąc w Stanach Zjednoczonych i obserwując samoloty Hawk w locie przekonał się, iż mogą one posłużyć jako materiał wyjściowy do prób nad przyszłymi niemieckimi bombowcami nurkującymi. W związku z narzuconymi przez traktat wersalski ograniczeniami, zabraniającymi Niemcom posiadania lotnictwa wojskowego, zakupiono dwa „Hawki” o numerach fabrycznych H-80 i H-81 jako samoloty cywilne bez uzbrojenia. Obydwa zakupione płatowce zarejestrowano w Niemczech ze znakami D-IRIS i D-IRIK. Pierwszy uległ katastrofie w dniu 20 lipca 1934 roku – pilotującego go Ernsta Udeta uratował spadochron. Drugi egzemplarz, prezentowany obecnie w Muzeum Lotnictwa Polskiego, brał udział w wielu pokazach w latach 1934-1937. Stanowił także jedną z atrakcji wystawy towarzyszącej otwarciu Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku.

Zachowany w krakowskim Muzeum płatowiec Curtiss Hawk II D-IRIK jest unikatem w skali światowej. W wyniku kompleksowych prac konserwatorskich uruchomiono silnik samolotu, odtworzono płócienne pokrycie kadłuba i usterzenia oraz zrekonstruowano płaty.

 Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/

Dane techniczne

Produkcja: USA
Wytwórca: Curtiss Aeroplane & Motor Corporation
Czas powstania: 1933 rok
Rozpiętość: 9,6 m
Długość: 7,6 m
Masa startowa: 1 750 kg
Pułap: 7 300 m
Zasięg: 920 km
Max. prędkość: 335 km/h
Silnik: 9-cylindrowy, gwiazdowy Wright R-1820F Cyclone o mocy 710 KM (525 kW) (silnik po remoncie w Muzeum został uruchomiony)
Uzbrojenie: 2 k.m. kal. 7,62mm w kadłubie i bomba 227kg pod kadłubem lub 4 bomby po 50kg na wyrzutnikach pod skrzydłami