Rakietowy silnik używany do napędu bomby latającej Hs 293, przykład użycia niekonwencjonalnych systemów napędowych. Jego konstrukcja powstała w małym zakładzie doświadczalnym "H. Walter K.G." w Kiel (Kilonia) kierowanym przez prof. Hellmutha Waltera, który od 1935 roku zajmował się praktycznym zastosowaniem nadtlenku wodoru, początkowo do napędu okrętów podwodnych a potem też samolotów. 

Oryginalność działania silnika polegała na rezygnacji z procesu spalania (tzw. zimny silnik rakietowy). Materiał pędny składał się z dwóch składników – wodnego roztworu nadmanganianu wapnia lub potasu i 80% wody utlenionej. Katalityczna reakcja nadmanganianu z wodą utlenioną dawała ogromną ilość pary wodnej o temperaturze 500°C (tzw. zimna reakcja chemiczna).

Silnik był umieszczany w gondoli zawieszonej pod kadłubem bomby latającej w taki sposób, aby jego wektor ciągu przecinał się ze środkiem ciężkości pocisku. Jego wadą było zamarzanie na większych wysokościach powodowane wilgotnością sprężonego powietrza, niezbędnego do przetłaczania materiałów pędnych.

Latająca bomba kierowana Hs 293, do której napędu użyto tego silnika, była przeznaczona do zwalczania celów morskich (statków i okrętów wojennych), ale zdarzyło się też ich użycie pod koniec wojny do niszczenia mostów na Odrze.

Źródło: http://www.muzeumlotnictwa.pl/