W latach II wojny światowej jednym ze standardowych typów sprzętu niemieckiej artylerii polowej była ciężka haubica schwere Feldhaubitze 18. Była to broń starannie zaprojektowana, o dość dużej sile niszczącej pocisków, mogąca skutecznie wspierać własne oddziały zarówno w walkach obronnych, jak i w natarciu.
Haubice s.F.H.18 wykonywały różnorodne zadania bojowe, m.in. ostrzeliwały rejony koncentracji wojsk przeciwnika, niszczyły stanowiska jego artylerii, a w razie konieczności mogły ogniem na wprost niszczyć umocnione punkty oporu. Była to najcięższa broń artyleryjska, jaką dysponowali dowódcy dywizji Wehrmachtu i Waffen-SS.
Haubica s.F.H.18 w zbiorach Muzeum Wojska Polskiego
Haubica została prawdopodobnie zdobyta przez żołnierzy 1. Armii WP w czasie walk o warszawską Pragę we wrześniu 1944 r. Po zakończeniu wojny wzbogaciła zbiory muzeum, jednak najpóźniej na początku lat 60., zgodnie z decyzją Głównego Zarządu Politycznego WP, przekazano ją do Wytwórni Filmowej "Czołówka". W maju 1996 r. działo przewieziono ponownie do warszawskiego muzeum z Centralnego Składu Uzbrojenia Policji w Starej Wsi.
Źródło: Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie
Opisane działo jest jednym z eksponatów Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie.
Wizytówka eksponatu: Ciężka haubica polowa s.F.H. 18