Konstrukcję pojazdu opracowano na zlecenie dowództwa Wehrmachtu w 1943 r. w zakładach BMM w Pradze, gdzie w kwietniu 1944 r. rozpoczęto ich produkcję seryjną. Działo było ponadto produkowane od lipca tego roku w zakładach Skoda.
Lekkie przeciwpancerne działo samobieżne SU-76, przeznaczone do wsparcia piechoty, skonstruowano w ZSRR w 1942 r. W latach 1943-1945 produkowano seryjnie zmodernizowaną wersję SU-76M. W sumie w latach wojny zbudowano ponad 12 tys. dział tego typu.
Haubica 2S1 została przyjęta do uzbrojenia Ludowego Wojska Polskiego w latach 70. Do chwili obecnej jest to podstawowy typ działa w jednostkach artyleryjskich, przystosowany do wystrzeliwania pocisków odłamkowo-burzących o masie 21,76 kg, kumulacyjnych o masie 18,2 kg oraz oświetlających i dymnych.
Działo samobieżne „Sexton" powstało na podwoziu kanadyjskiego czołgu „RAM" poprzez zamontowanie na nim lekko opancerzonego, otwartego od góry przedziału bojowym z brytyjską haubicoarmatą kał. 87,6 mm. Wiatach 1943-45 w Kanadzie wyprodukowano 2150 pojazdów tego typu, które stały się standardowym typem uzbrojenia w pułkach artylerii samobieżnej brytyjskich (kanadyjskich dywizji pancernych.
Projekt budowy amerykańskiego lekkiego przeciwpancernego działa samobieżnego T-48 powstał w kwietniu 1942 r. Przewidywał on zamontowanie na podwoziu półgąsienicowego transportera opancerzonego M3 armaty ppanc. kal. 57 mm (6-funtowej).
Działo zostało zaprojektowane w ZSRR w pierwszej połowie lat 50. Na podwoziu, które wykorzystywało elementy konstrukcyjne czołgu T-54, zamontowano obrotową wieżę z podwójnie sprzężonymi samoczynnymi armatami plot. S-68 kal. 57 mm. Działo było przeznaczone do zwalczania celów powietrznych latających z prędkością poddźwiękową na wysokości do 4000 m.