Transportery TOPAS, produkowane przez czechosłowacki przemysł obronny, wprowadzono do uzbrojenia Ludowego Wojska Polskiego w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych. Pojazdy tego typu, przystosowane do pływania, były użytkowane w 7. Dywizji Desantowej, tzw. niebieskich beretach.

Pojazdy BRDM, skonstruowane w ZSRR w końcu lat pięćdziesiątych, wprowadzono na uzbrojenie Ludowego Wojska Polskiego na początku lat sześćdziesiątych. Były one szeroko stosowane w oddziałach rozpoznawczych większości rodzajów wojsk, zastępując stosowane dotychczas lekkie kołowe transportery opancerzone BTR-40.

Pojazdy BRDM-2, skonstruowane w ZSRR, wprowadzono do uzbrojenia pododdziałów rozpoznawczych Ludowego Wojska Polskiego w drugiej połowie lat sześćdziesiątych. Zastąpiły w nich wcześniej używane i stopniowo wycofywane samochody rozpoznawcze BRDM i FUG.

Pojazd skonstruowano i zbudowano w Warszawie w drugiej dekadzie sierpnia 1944 r. dzięki wysiłkowi zespołu techników i robotników kierowanych przez inż. Waleriana Bieleckiego, ps. Jan. Powstał on w warsztacie samochodowym Stanisława Kwiatkowskiego, ps. Stach, mieszczącym się na rogu ulic Tamka i Topiel na Powiślu. Na podwoziu samochodu ciężarowego Chevrolet model 155 zamontowano kadłub wykonany z podwójnych blach stalowych o grubości 5-6 mm, chroniących przed ogniem broni strzeleckiej.

Pojazdy BAW skonstruowano na początku lat pięćdziesiątych w ZSRR w Moskiewskiej Fabryce Samochodów (ZiŁ). W późniejszym okresie wprowadzono je na wyposażenie pododdziałów inżynieryjno-saperskich Ludowego Wojska Polskiego.

Transportery BTR-152, skonstruowane w ZSRR, wprowadzono na uzbrojenie Ludowego Wojska Polskiego w latach pięćdziesiątych. Były one wykorzystywane głównie w jednostkach piechoty zmechanizowanej. Od połowy lat sześćdziesiątych, po uruchomieniu produkcji seryjnej transporterów opancerzonych „SKOT", pojazdy BTR-152 wycofywano stopniowo ze służby.

Więcej artykułów…