82 mm moździerz wz. 37

W 1933 roku przez radziecką misję handlową zostało zakupionych w kilku egzemplarzach 81 mm moździerze Brandta. Zmieniając kaliber na 82 mm zaczęto produkować w ZSRR kopię francuskiej konstrukcji. Po kilku latach badań ulepszono moździerz i w 1937 roku rozpoczęto jego seryjna produkcję. Zasadnicze innowacje polegały na wprowadzeniu sprężynowego osłabiacza odrzutu, zamontowanego pomiędzy obrożą lufy a dwójnogiem i zamianie prostokątnej płyty oporowej na okrągłą.

Konstrukcja była tak udana, że wielu tych moździerzy używa się do dnia dzisiejszego. Późniejsze warianty różnią się od pierwowzoru jedynie kosmetycznymi zmianami, natomiast podstawowe osiągi broni właściwie nie uległy zmianie. Moździerza tego używano na dużą skalę w czasie drugiej wojny światowej. Zmodernizowaną moździerz w Wojsku Polskim był na uzbrojeniu jednostek powietrzno - desantowych. Duże ilości tego typu moździerzy w latach 60-tych były przesłane do Wietnamu. Zasadniczym przeznaczeniem 82 mm moździerzy było obezwładnianie i niszczenie ogniem siły żywej i środków ogniowych odkrytych przeciwnika, znajdujących się w ukryciach i za ukryciami. Wykorzystywano je również do niszczenia zapór inżynieryjnych i zadymiania punktów obserwacyjnych i stanowisk ogniowych przeciwnika.

Niewielki ciężar moździerza, możliwość szybkiego rozkładania na juki, łatwość przenoszenia przez obsługę, stromowość toru pocisku, donośność strzelania, szybkostrzelność, celność oraz silne działanie odłamków to podstawowe walory tego sprzętu.

Dane techniczne

Produkcja: ZSRR
Kaliber pocisku: 82 mm
Masa pocisku: 3,4 kg
Prędkość początkowa: 210 m/s
Jednostka ognia: 6 pocisków
Ciężar działa: 56 kg
Donośność: 3 040 m
Kąt ostrzału poziomego: 30 stopni
Kąt ostrzału pionowego: od 45 stopni do 85 stopni
Obsługa: 4 żołnierzy
Szybkostrzelność: 30 strz./min.