Radziecka armata ppanc. wz. 1942 powstała dzięki modernizacji armat ppanc. wz. 1937. Nowe działo miało m.in. dłuższą lufę i większą prędkość początkową pocisków - dzięki temu znacząco wzrosła zdolność przebijania pancerza. W Armii Czerwonej działa tego typu znajdowały się w plutonach przeciwpancernych batalionów piechoty oraz w pułkowych bateriach armat ppanc. kał. 45 mm. W sumie w latach 1943-46 w ZSRR wyprodukowano blisko 11 tyś. dział tego typu.
Działo skonstruowane w Wielkiej Brytanii w zakładach Elswick Ordnance Company. Wprowadzono je do uzbrojenia armii brytyjskiej w 1904 r. pod oznaczeniem Ordnance BL 60pdr guń Mk I. Do sierpnia 1914 r. wyprodukowano 41 armat tego typu. Zastępowano nimi stopniowo w dywizyjnych bateriach artylerii ciężkiej mniej nowoczesne armaty 4,7 calowe.
Armaty wz. 1931/37 zostały skonstruowane w ZSRR poprzez osadzenie lufy armaty wz. 31 na łożu haubicoarmaty wz 1937 W kwietniu 1939 r wprowadzono je oficjalnie na uzbrojenie Armii Czerwonej. Działa tego typu przydzielano do jednostek artylerii korpusnej i armijnej oraz jednostek Odwodu Naczelnego Dowództwa.
Konstrukcja francuskich zakładów Schneider (wcześniejszy model nosił oznaczenie wz. 13). Do uzbrojenia artylerii Wojska Polskiego oba wzory dział wprowadzono po 1918 r. Do 1937 r. armaty te wraz z haubicami 155 mm stanowiły sprzęt pułków artylerii ciężkiej (pac). W następnych latach po organizacji powstały dywizjony artylerii ciężkiej (dać) wyposażone w te właśnie działa, (każdy dać miał według etatu 3 armaty 105 mm i 3 haubice 155 mm).
Armata skonstruowana w ZSRR w 1943 r.. przeznaczona głównie do niszczenia środków ogniowych nieprzyjaciela, w tym czołgów i innych opancerzonych pojazdów. Stosowana bojowo przez Armię Czerwoną w końcowyjn okresie II w.ś. Wiatach 1944-51 wyprodukowano w ZSRR 3796 armat wz. 1944.
Armata D-44 znajdowała się w uzbrojeniu ludowego Wojska Polskiego od 1954 r Wersję D-44N (z celownikiem nocnym APN3-7 oraz aparaturą umożliwiającą prowadzenie ognia w nocy) przyjęto do uzbrojenia w połowie lat sześćdziesiątych. W latach 1955-1965 armaty D-44 były produkowane na licencji przez zakłady Huta Stalowa Wola.
Armaty pułkowe wz. 1943, skonstruowane i produkowane seryjnie w ZSRR w latach II w.ś., stanowiły uzbrojenie niektórych jednostek ludowego Wojska Polskiego walczących na froncie wschodnim.